Τσοπεράδα στη Χίο

Ήταν μια βόλτα με αφορμή την φιλοξενία των Τούρκων φίλων του παραρτήματος Χίου του Chopper Riders Club Hellas. Το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Φεβρουαρίου ήταν πραγματικά ευχάριστο από διάφορες απόψεις. Ο καλός καιρός, η διαδρομή, η χαρά του να βλέπεις μια ολόκληρη πομπή από μηχανές να πηγαίνουν βόλτα μαζί και πάνω απ' όλα η καλή παρέα συνέθεσαν μια ξεχωριστή εμπειρία για εμένα που πρώτη φορά πήρα μέρος σε κάτι τέτοιο αλλά και για όσους το έχουν ξανακάνει και θα το ξανακάνουν. Κάθε βόλτα άλλωστε είναι διαφορετική.

Γράφει η Κατερίνα Αλαμπασίνη
read this article in english

Η λέσχη υποδέχθηκε τους φίλους της από... απέναντι -και πιο συγκεκριμένα από τη Σμύρνη- από την Παρασκευή. Εμείς που τους γνωρίσαμε εκείνη τη μέρα νιώσαμε αμέσως το θετικό κλίμα και τη φιλική διάθεση όλης της παρέας και ακούσαμε πολλές φορές τη λέξη Brother. Έτσι σαν μια μεγάλη παρέα με δέσιμο που θυμίζει αγαπημένη οικογένεια βγήκαμε έξω εκείνο το βράδυ, γελάσαμε με τα αστεία αλλά και την συγκλονιστική συνεννόηση μεταξύ μας που γινόταν λίγο στα ελληνικά, λίγο στα τούρκικα, λίγο στα αγγλικά, άντε και λίγο γαλλικά. Την άκρη πάντως την βγάλαμε, καλή διάθεση να υπάρχει.

Το Σάββατο είχε σταματήσει και η ελάχιστη ψιχάλα που επέμενε να πέφτει μέχρι την Παρασκευή το βράδυ. Οι δρόμοι είχαν ήδη στεγνώσει και μας περίμεναν. Ξεκινήσαμε από το Grecian Castle, παραλιακό ξενοδοχείο λίγο μετά το λιμανάκι στον δρόμο για το αεροδρόμιο, που από την προηγούμενη μέρα θύμιζε έκθεση της Harley-Davidson. Πρώτος προορισμός το Πυργί.

Ο δρόμος γέμισε μηχανές και ο κόσμος χάζευε την πομπή με απορία και θαυμασμό. Πήρε το μάτι μου και μερικούς να τραβάνε φωτογραφίες. Να πω την αλήθεια, κι εγώ το ίδιο θα έκανα. 

Αρκετή ώρα μετά η πλατεία του Πυργίου γέμιζε με μηχανές. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου έβγαλε έξω τραπεζάκια, καρέκλες και σούμα πριν προλάβουμε να τον δούμε καλά-καλά. Τα ξυστά, σήμα κατατεθέν της τοπικής αρχιτεκτονικής είχαν να δώσουν κάτι παραπάνω στις αναμνηστικές φωτογραφίες. Οι Τούρκοι φίλοι μας βρήκαν χρόνο να αγοράσουν κάμποση μαστίχα και κάποιοι από αυτούς να δουν τους κρυμμένους αρχιτεκτονικούς θησαυρούς του χωριού πριν καβαλήσουμε πάλι τις μηχανές και να ξεκινήσουμε για τα Μεστά. 

Περίπου ένα τέταρτο μετά μας υποδέχτηκαν τα τείχη του μεσαιωνικού καστροχωριού. Οι μηχανές έμειναν έξω, στα στενά δρομάκια πριν την είσοδο, αφού δεν επιτρέπεται η είσοδος οχημάτων. Στην πλατεία μας περίμενε ζεστός καφές, λουκουμάδες και λίγη δροσιά παραπάνω, αφού τα πέτρινα σπίτια κρατάνε τη ζέστη μακριά από το κέντρο του χωριού. Η μέρα μας είχε κάνει τη χάρη να είναι ευχάριστη και αρκετά ζεστή για την εποχή και έτσι ευχαριστηθήκαμε την επίσκεψή μας με το παραπάνω.

Τελευταία στάση για το Σάββατο ήταν το Λιθί, ένας από τους πιο δημοφιλής καλοκαιρινούς προορισμούς της Χίου που όμως είναι φιλόξενος και για τους χειμερινούς επισκέπτες. Ταβερνάκι και ευχάριστη διάθεση στην άκρη της ήρεμης θάλασσας... εμείς όμως δεν αφήσαμε την ηρεμία να κάνει κουμάντο. Το ταμπεραμέντο των Τούρκων φίλων μας γέμισε με μουσική -προερχόμενη από τα ηχοσυστήματα των μηχανών- την παραλία. 

Φύγαμε με φως ακόμα και με την καλύτερη διάθεση για τον δρόμο του γυρισμού. Η διαδρομή τελείωνε για τη μέρα αλλά όχι και για το Σαββατοκύριακο γιατί είχαμε ακόμα μπροστά μας το δεύτερο μέρος.

Στον δρόμο και πάλι, αυτή τη φορά για Αυγώνυμα. Η παρέα μας θα αποχωρούσε στις τέσσερις το μεσημέρι και έτσι δεν υπήρξαν ενδιάμεσες στάσεις σε άλλα μέρη του νησιού. Όπως την προηγούμενη μέρα έτσι αυτή τη φορά η καλή παρέα ήταν το καλύτερο χαρακτηριστικό της διαδρομής.

Κλείνω αυτό το θέμα με τις καλύτερες εντυπώσεις και τις καλύτερες ευχές στους φίλους μου κι από τις δύο χώρες. Οι δρόμοι είναι μπροστά και περιμένουν. Καλές βόλτες :)