Καστοριά

Ο χρόνος κυλάει, οι μέρες περνούν, μήνες έρχονται και φεύγουν. Και η ψυχή μας αναζητά διεξόδους, θέλει να φύγει μακρυά, να αποδράσει σε μέρη που η σκιά της καθημερινότητας δε θα τη σκεπάζει με το γκρίζο της. Ας κλείσουμε λοιπόν όλοι τα μάτια μας και ας φανταστούμε, έστω και για λίγο, ότι βρισκόμαστε κάπου αλλού, μακρυά...

Γράφει η Αλίκη Κουτούρα
Αναδημοσίευση από το PaintBox magazine

Τεύχος 24

Read this article in english 

Αυτό το μήνα θα σας ταξιδέψω σε μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας. Όχι ότι τις έχω επισκεφθεί όλες, όμως είμαι σίγουρη ότι η συγκεκριμένη θα αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας από το πρώτο λεπτό της άφιξής σας. Οι απόψεις για την προέλευση του ονόματός της πολλές. Άλλοι λένε ότι το οφείλει στους κάστορες, που για αιώνες ενδημούσαν σε αυτή. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι προέρχεται από τη λατινική λέξη «castrum» (κάστρο). Και τέλος, ένας τρίτος μύθος συνδέει την ονομασία της πόλης με τον Κάστορα, αδελφό του Πολυδεύκη, ο οποίος την έχτισε όπως λέγεται το 840 π.Χ., ύστερα από χρησμό που έλαβε από το Μαντείο των Δελφών.

Σε κάθε περίπτωση, η Καστοριά είναι ένα μέρος που αξίζει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε κάποια στιγμή, κυρίως γιατί άστυ και φύση συνδυάζονται αρμονικά, συνθέτοντας ένα από τα ομορφότερα τοπία της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα κρύβει μέσα της τεράστια ιστορία, που φτάνει πολλούς αιώνες πίσω. Το μαρτυρούν άλλωστε και οι εβδομήντα δύο εκκλησίες της που σώζουν μέχρι την εποχή μας το βυζαντινό (και το μεταβυζαντινό) στοιχείο και οι οποίες μαζί τα επιβλητικά αρχοντικά και τα πέτρινα γεφύρια της φανερώνουν την οικονομική και πολιτιστική άνθηση που είχε γνωρίσει η περιοχή στο παρελθόν. Ξεχωρίσαμε σε ομορφιά το ναό του Αγίου Στεφάνου, την τρίκλιτη βασιλική των Αγίων Αναργύρων, αλλά και την εκκλησία της Παναγίας της Καστριώτισσας, γνωστή ως Κουμπελίδικη, η οποία πήρε το όνομά της από το χαρακτηριστικό της τρούλο, που λέγεται κουμπές στα τούρκικα.

Πλήθος μουσείων που απλώνονται σε όλη την πόλη, συμπληρώνουν την πολιτισμική αίγλη της. Οι λάτρεις της ιστορίας θα βρουν ιδιαίτερα ενδιαφέρον το Βυζαντινό Μουσείο, όπου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να μελετήσει την πορεία της βυζαντινής τέχνης στο χρόνο, μέσα από εικόνες, γλυπτά, ψηφιδωτά, εκκλησιαστικά αντικείμενα κ.α.

Εκτός όμως από τα μνημεία της και πέραν της βιοτεχνίας των γουναρικών, που αναμφίβολα συνέβαλε στην οικονομική άνθηση της πόλης, δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στην κρυστάλλινη λίμνη Ορεστιάδα, το διαμάντι της Καστοριάς, η οποία αποτελεί πολύτιμο βιότοπο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο. Και αυτό γιατί, όχι μόνο είναι η μοναδική λίμνη στην Ελλάδα με δασικές εκτάσεις υδρόφιλων δέντρων, αλλά και γιατί στο περιβάλλον της φιλοξενεί πολλά σπάνια και απειλούμενα είδη πτηνών. Η κατασκευή της λίμνης επιτρέπει πλήθος δραστηριοτήτων σε τουρίστες και ντόπιους, όπως βαρκάδες, ψάρεμα, κωπηλασία, αλλά και ποδηλασία, τρέξιμο και χαλαρούς περιπάτους κατά μήκος της όχθης.

Ακόμα και αν έχετε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή σας, δύο είναι τα πράγματα που δεν πρέπει να παραλείψετε αν σχεδιάζετε να επισκεφθείτε την Καστοριά: μια βόλτα κατά μήκος της λίμνης, για να μπορέσετε να θαυμάσετε πανέμορφο φυσικό περιβάλλον που απλώνεται γύρω της και μια ξενάγηση στο Σπήλαιο του Δράκου. Σύμφωνα με το μύθο, στα έγκατα της σπηλιάς αυτής βρισκόταν ένα χρυσωρυχείο, το οποίο φυλασσόταν μέρα και νύχτα από έναν δράκο. Όταν οι άνθρωποι μπόρεσαν να τον διώξουν και να μπουν επιτέλους μέσα στο σπήλαιο, ακούστηκε μια φωνή να λέει: «Εκείνος που θα σκύψει και θα πάρει μια χούφτα λάσπης που πατάει θα μετανιώσει, αλλά και εκείνος που δε θα πάρει πάλι θα μετανιώσει». Όσοι τόλμησαν να πάρουν, βγαίνοντας έξω στο φως ανακάλυψαν προς μεγάλη τους έκπληξη πως κρατούσαν στα χέρια τους υγρή χρυσόσκονη...